Jaarboek 25 van het Stijn Streuvelsgenootschap 2019.
Kortrijk: Stijn Streuvelsgenootschap, 2019. - 277 p.

Tolstoj, Ljev Nikolajevitsj, graaf (Jasnaja Poljana 28 aug. [9 sept.] 1828 – Astapovo 7 [20] nov. 1910), Russisch schrijver, stamde af van oude Russische adel en beëindigde zijn studies, aanvankelijk in oosterse talen, daarna rechten, in 1848 te St.-Petersburg. Na enkele jaren van lichtzinnig leven in de kringen van de jonge aristocraten, trad hij in 1851 in militaire dienst bij het Kaukasus-leger en nam deel aan de Krimoorlog en het beleg van Sevastopol. In 1852 debuteerde hij in het maandblad Sovremennik (= de Tijdgenoot) met het autobiografische verhaal Kindertijd, het eerste deel van een trilogie, die verder zou bestaan uit Jeugdjaren en Jongelingschap. De bekende serie verhalen uit Sevastopol (Sevastopol v dekabre, 1855) schreef hij in die stad. De eerste jaren na de Krimoorlog nam Tolstoj actief deel aan het literaire leven in Moskou en St.-Petersburg.

​

In de jaren 1865–1869 publiceerde Tolstoj zijn meesterwerk, het grote epos Vojna i mir (= Oorlog en vrede), over de napoleontische oorlog van 1812. In de periode 1875–1877 volgde de tweede grote roman, Anna Karenina, een indrukwekkend panorama van het contemporaine leven in verschillende lagen van de Russische maatschappij. De psychologisch en moreel complexe romans van Tolstoj worden gezien als meesterwerken van realistische fictie. Hij was van mening dat cultuur en samenleving het individuele geluk tegenwerkten. 

​

Van alle prominente Russische schrijvers van de 19de eeuw was Tolstoj de veelzijdigste, en onbetwistbaar de grootste. Tot diep in de 20ste eeuw bleef zijn invloed doorwerken.

​

(Encarta® - Encyclopedie - Winkler Prins © 1993-2002 Microsoft Corporation/Het Spectrum).